Larseny wykorzystywane są w szeroko pojmowanej branży budowlanej. Ich rola jest nieoceniona w kontekście zabezpieczania uskoków, nadbrzeży i nie tylko. Ich stawianiem zajmują się wyspecjalizowane przedsiębiorstwa inżynieryjne. Pierwszym krokiem udanej realizacji jest jednak wybór określonego rodzaju ścianek Larsena oraz dobór metody posadowienia.

Ścianki Larsena – charakterystyka

Wykopy to nieodłączny etap wielu inwestycji budowlanych i inżynieryjnych. W tym kontekście należy jednak zawsze pamiętać o odpowiednim zabezpieczeniu terenu przed osuwaniem się gruntu oraz przez naciekającą wodą. Sącząca się woda oraz osunięcie się ziemi może rzutować nie tylko na jakość przeprowadzonego zlecenia, ale także na bezpieczeństwo pracowników wykonujących roboty budowlane.

Właśnie dlatego stosuje się takie elementy jak obudowy berlińskie i paryskie, palisady oraz właśnie ścianki Larsena, funkcjonujące także pod nazwą „ścianki szczelne”. Te ostatnie wykorzystuje się między innymi przy budowie części podziemnych wysokich budynków. Ich profile stalowe mają orientacyjną grubość od 3 mm do 16 mm – mówi przedstawiciel Zespołu Przedsiębiorstwa Robót Inżynieryjnych Żyrardów z siedzibą w Warszawie.

Ścianki Larsena to konstrukcje oporowe, składające się z fragmentów zagłębianych w grunt. Wykonuje się je ze stali. Poszczególne grodzice mogą różnić się od siebie kształtem elementów oraz zastosowanymi zamkami, które łączą sąsiadujące bursy. Najczęściej ma się do czynienia z odmianą klasyczną lub płaską, a główną cechą wyróżniającą staje się głębokość ścianek pojedynczego profilu.

Jak montuje się ścianki Larsena?

Ścianki lokuje się wzdłuż wykopu, natomiast poszczególne elementy powinny być szczelnie ustawione, w taki sposób, aby się zazębiały. Czasami zachodzi konieczność zastosowania dodatkowych kotew – tak bywa w przypadku ścianek podlegających dużym obciążeniom.

Larseny mocuje się w gruncie przy wykorzystaniu jednej z dwóch metod. W jednej z nich stosuje się wibratory hydrauliczne. Najpierw wykonuje się zagłębienie ścianki, a następnie tworzy się wykop. W kolejnym etapie montowana jest konstrukcja i zasypywana jest pachwina. Jest również opcja zastosowania mniej inwazyjnej metody bezwibracyjnej. Wówczas konstrukcje wbija się w powierzchnię gruntu, na głębokość przekraczającą głębokość zabezpieczanego wykopu.

Gdzie stosuje się takie ścianki?

Ścianki szczelinowe Larsena w przeważnie wykorzystuje się do zabezpieczenia uskoku terenu. Służą także do umacniania i uszczelniania nabrzeży oraz do budowania koferdamów.

Nie od dziś wiadomo, że praca polegająca na obsługiwaniu wykopów i terenów poniżej poziomu gruntu wymaga właściwych zabezpieczeń. Właśnie w tym kontekście ścianki Larsena sprawdzają się znakomicie, ponieważ szczelnie przylegając do siebie, tworzą skuteczną barierę, która powstrzymuje napór gruntu.

Larseny są zatem niezastąpione przy zabezpieczaniu wykopów budowlanych. Takie ścianki mogą być użytkowane tymczasowo, na przykład tylko na okres przeprowadzania prac na głębokości, oraz stale – jednak drugim przypadku stają się częścią całościowej konstrukcji lub fundamentu.

Ponadto sprawdzają się w przypadku tworzenia fundamentów lub piwnic. Mają swoje zastosowanie także w kontekście budowy falochronów i przegród. Mogą one także stać się przesłoną przeciwfiltracyjną lub przeciwdziałać erozji nabrzeży w budownictwie hydrotechnicznym.